حدود ٧٠ درصد تعامل های روزانه ما به برخوردهای مستقیم و رودررو, شایعات, غیبت کردن یا به شوخی می گذرد براساس یک برآورد, تنها ٣٠, ٣٥ درصد از معنی جملات در روابط اجتماعی و در تعاملات روزمره ما با دیگران, از مفهوم زبان می آید و تا ٧٠ درصد آن از نشانه های غیرکلامی حاصل می شود این شامل نشانه های دیداری مانند زبان بدن, حالات صورت, حرکات و همچنین مکان و نزدیکی گوینده نسبت به ماست همه ما این تجربه ناخوشایند را داشته ایم که فردی بخش زیادی از فضای شخصی ما را برای راحتی خودش اشغال کرده است در این حالت پاسخ عاطفی ما, به احتمال زیاد منفی بوده است ما همچنین به ظاهر فیزیکی افراد, لباسشان و محیطی که در آن با آنها مواجه می شویم و اطلاعاتی که این محیط در مورد شغل و نحوه زندگی آنها ارائه می دهد, واکنش نشان می دهیم مکتوب زیر مقاله ای در باب تاثیرات ایموجی ها ردی زبان است در ادامه بیشتر بخوانید

استفاده از ایموجی ها به یک پدیده جهانی تبدیل شده است. تا سال ٢٠١٥، روزانه بیش از شش میلیارد ایموجی توسط بیش از ٩٠ درصد جمعیت آنلاین جهان فرستاده می شد. امروزه استفاده از ایموجی ها نیاز به استفاده از زبان انگلیسی را هم کاهش داده است. برای برخی، استفاده از ایموجی ها زنگ خطری برای مرگ زبان های واقعی است. جاناتان جونز، منتقد حرفه ای هنر و مخالف این پدیده، در سال ٢٠١٥ در روزنامه گاردین نوشت: «پس از هزاران سال پیشرفت دردناک، از بی سوادی تا شکسپیر و فراتر از آن، بشریت با شتاب به سمت نابودی تمامی آنچه به دست آورده گام برمی دارد». وی همچنین ایموجی ها را گامی بسیار بزرگ رو به عقب دانسته و با افسوس عنوان کرده است: «شما مختارید از ایموجی ها استفاده کنید، من به زبان شکسپیر پایبند خواهم ماند!».

آیا زبان در واقع در دنیای ارتباطات روزمره ما مؤثر است؟

حدود ٧٠ درصد تعامل های روزانه ما به برخوردهای مستقیم و رودررو، شایعات، غیبت کردن یا به شوخی می گذرد. براساس یک برآورد، تنها ٣٠، ٣٥ درصد از معنی جملات در روابط اجتماعی و در تعاملات روزمره ما با دیگران، از مفهوم زبان می آید و تا ٧٠ درصد آن از نشانه های غیرکلامی حاصل می شود. این شامل نشانه های دیداری مانند زبان بدن، حالات صورت، حرکات و همچنین مکان و نزدیکی گوینده نسبت به ماست. همه ما این تجربه ناخوشایند را داشته ایم که فردی بخش زیادی از فضای شخصی ما را برای راحتی خودش اشغال کرده است؛ در این حالت پاسخ عاطفی ما، به احتمال زیاد منفی بوده است. ما همچنین به ظاهر فیزیکی افراد، لباسشان و محیطی که در آن با آنها مواجه می شویم و اطلاعاتی که این محیط در مورد شغل و نحوه زندگی آنها ارائه می دهد، واکنش نشان می دهیم.

این موضوع حقیقت دارد

تمامی ابعاد ارتباطات غیرکلامی توسط انسان شناس آمریکایی، رِی بردویسل، یکی از پیشگامان تحقیق در ارتباطات غیرکلامی، مورد مطالعه قرار گرفته است. براساس تحقیقات گسترده، بـِردویسل برآورد کرده است که ما احتمالا قادر به تغییر و تشخیص ٢٥٠ هزار حالت چهره هستیم؛ با توجه به این دیدگاه، شاید تصادفی نیست که ایموجی ها - مجموعه ای بی نظیر از چهره های زردرنگ با تغییرات مختلف از لبخند گرفته تا سردرگمی و گیجی، کسل بودن، غمگین و عصبانی بودن – برای ایجاد ارتباط دیداری در مکالمه های نوشتاری بسیار مناسب هستند.

یک گفت وگوی دیجیتال به تنهایی نقایصی دارد، بخش عمده ای از اطلاعات که مربوط به بیان احساس، بروز شخصیت و ظرافت کلمات در زبان گفتار است، در گفت وگوی دیجیتال وجود ندارد. به این ترتیب، عجیب نیست که همه ما گاهی ایمیلی سریع، یا یک اس ام اس معمولی را، بی ربط، گستاخانه یا بدتر یافته ایم. آنها فاقد نکته های غیرکلامی بوده اند که برخوردهای رودرروی ما را پر و کامل می کنند. از آنجا که در یک پیام نوشتاری منابع معمول که به ما امکان همدردی و همبستگی با مخاطب را می دهند، وجود ندارند، نمی توانیم خود را جای فرستنده مطالب بگذاریم.

چارچوب غنی و ارتباطی موجود در برخوردهای رودررو، در ارتباطات دیجیتالی وجود ندارد. متن دیجیتال به تنهایی خالی از عواطف و احساسات است. ظاهرا، مکالمه نوشتاری، می تواند تمام ظرافت های بیان را حتی از بهترین سخنوران بگیرد. اما در اینجا ایموجی ها می توانند به کمک آمده و عملکردی مشابه ویژگی های تعاملات گفتاری روزمره مثل ژست، زبان بدن و لحن صحبت را در ارتباطات دیجیتال ایفا کنند. ایموجی ها ما را قادر می کنند تا در پیام های نوشتاری و فرم های دیگر ارتباطات دیجیتال، لحن و نشانه های عاطفی را بهتر بیان کنیم که به نوبه خود در انتقال بهتر جریان اطلاعات و تفسیر کلمات کمک شایانی می کنند.

در حقیقت، این ایده که استفاده تنها از متن دیجیتال، ظرافت را از میان می برد، با نام قانون «پو» شناخته می شود. براساس نظراتی که ابتدا توسط ناتان پو در مورد چگونگی برداشت دیدگاه های بنیادگرایانه مطرح شده بود، قانون پوی فعلی که حقیقتی اینترنتی محسوب می شود، به طور گسترده در انجمن ها و تالارهای گفت وگو به کار می رود؛ مطلب مرتبط با آن در ویکی پدیا نیز موجود است. طبق گفته روزنامه بریتانیایی The Daily Telegraph، قانون پو بیان می کند: «بدون صورتکی در حال چشمک زدن و خندان یا دیگر حالات طنز، بنیادگرایان یک نوشته را به عنوان بیانی واقعی از دیدگاه ها و مواضعشان در نظر گرفته و با آن برخوردی جدی خواهند داشت و متوجه معنی اصلی متن نخواهند شد». به طور خلاصه، هنگامی که ارتباطات دیجیتال را برای تفریح استفاده می کنیم، برای پرهیز از هر نوع شک و تردید بهتر است از ایموجی ها استفاده کنیم.

جای تعجب ندارد که در تحقیقی که در مورد استفاده از ایموجی ها در انگلیس از طرف TalkTalk Mobile انجام شده است، نتیجه ای به دست آمد که نشان می دهد: ٧٢ درصد از بریتانیایی های ١٨ تا ٢٥ ساله بر این باورند که ایموجی ها به آنها کمک می کند احساسات خود را بهتر بیان کنند. شکلک ها، بیشتر مردم به خصوص جوانان را قادر می کنند تا ارتباطات بهتری در زندگی دیجیتالی خود داشته باشند. ظهور ایموجی ها را می توان به عنوان نیرویی برای توانمندسازی ارتباطات در قرن ٢١ شناخت.

در تحقیقی که توسط یک وب سایت دوست یابی در ایالات متحده انجام شده است، محققان، برای اولین بار رابطه بین استفاده از شکلک ها و داشتن روابط اجتماعی بیشتر را مورد بررسی قرار دادند. در این نظرسنجی بیش از پنج هزارو ٦٠٠ نفر مورد بررسی قرار گرفتند که پروفایل های

اجتماعی- اقتصادی و قومی آنها نماینده جمعیت کشور بود. نتایج قابل توجه بود: هرچه افراد از ایموجی های بیشتری در ارتباطات دیجیتال خود استفاده می کنند، روابط اجتماعی بیشتری دارند.

البته همان گونه که روان شناسان عنوان می کنند: همبستگی سبب ایجاد علیت نمی شود. یعنی هرگاه دو رویداد با هم اتفاق بیفتند، نمی توان یکی از آن دو را به طور حتم علت دیگری دانست. به عبارتی دیگر شما نمی توانید به راحتی از ایموجی ها در پیام های متنی خود استفاده کنید و انتظار داشته باشید که روابط اجتماعی بیشتری داشته باشید. بلکه استفاده از ایموجی نشانگر چیز دیگری است. با به کارگیری شکلک ها، به مخاطب خود این اجازه را می دهید که پیام شما را بهتر درک کند. ایموجی ها به قضاوت بهتر بیان و احساسات در ارتباطات دیجیتال کمک می کنند. هلن فیشر، یک انسان شناس بیولوژیک در دانشگاه راتگرز و مشاور علمی در نظرسنجی Match در آمریکا، در مورد این یافته ها اشاره می کند: «درحال حاضر فناوری جدیدی داریم که توانایی شما برای ابراز احساسات را به شدت به خطر می اندازد... دیگر ظرافت و آهنگ صدا وجود ندارد... بنابراین، راه دیگری برای ابراز احساسات ایجاد کرده ایم و این راه، استفاده از شکلک ها یا ایموجی هاست».

در اصل، استفاده از ایموجی به تنهایی باعث نمی شود که شما روابط اجتماعی بیشتری داشته باشید بلکه کاربرانی که از ایموجی ها استفاده می کنند، در ارتباطات خود کاراتر برخورد می کنند. پیام های آنها شخصی تر است و هدف های احساسی متن پیام را بهتر بیان می کند. به نوبه خود، این منجر به تشدید عواطف در گیرنده می شود.

به طور کلی، استفاده جهانی از ایموجی ها بیشتر با احساسات مرتبط است. در یک نظرسنجی که توسط توسعه دهنده نرم افزار SwiftKey در لندن انجام شده است، بیش از یک میلیارد داده متنی کاربران که به ١٦ زبان مختلف بود، آنالیز شد. جالب توجه است که سه دسته اول از ایموجی ها به طور مستقیم به بیان احساسات مربوط می شدند. چهره های خوشحال که شامل چشمک ها، بوسه ها و انواع خنده می شوند، ٤٥ درصد از ایموجی های استفاده شده را شامل می شوند. چهره های غمگین (از جمله چهره های عصبانی) ١٤ درصد از شکلک های استفاده شده را تشکیل می دهند. قلب های ایموجی در تمام رنگ ها، از جمله قلب شکسته، ١٢,٥ درصد را تشکیل می دهند. بیش از ٧٠ درصد از ایموجی های به کار گرفته شده به طور مستقیم به بیان احساسات ارتباط دارند. این یافته علاوه بر تحقیق فعلی نشان می دهد که شکلک های احساسی یک ابزار قدرتمند برای بیان عواطف هستند که بنا بر گزارش کاربران، آنها را قادر می کند تا با دیگران ارتباط بهتری برقرار کنند.

درحالی که ایموجی ها می توانند کلمات را در پیام های دیجیتالی ما معنی کنند، در مورد چگونگی استفاده از آنها باید ظرافت به خرج دهیم. نوشته ای در The Thought catalog، درباره آداب و رسوم استفاده از ایموجی، گزارشی ارائه داده است. این گزارش عنوان می کند که استفاده بیجا از ایموجی ها همانند سخن گفتن بیجا و بدون فکر، می تواند در روابط افراد اثر منفی بگذارد.