چالش اشتغال در عصر هوش مصنوعی با پدید آمدن هوش مصنوعی و روند هرچه بیشتر خودکار شدن امور تکراری, در طول چند دهه ی گذشته بسیاری از کارها از ماشینی شده اند هوش مصنوعی در مسیر ایجاد بزرگترین تغییر در طول تاریخ یا حداقل چند سده ی گذشته می باشد دراین مقاله تعریف جدید کار در عصر هوش مصنوعی را بخوانید

امروزه هوش مصنوعی چهره مشاغل و کسب و کارها را تغییر داده، به طوری که تحقیقات دانشگاه آکسفورد نشان داده ۴۷ درصد از مشاغل موجود در آمریکا در دهه های آتی در معرض خطر بالقوه ماشینی شدن قرار دارند.

تعریف جدید از کار در عصر هوش مصنوعی

همه ما با این عنوان روبه رو شده ایم: روبات ها و هوش مصنوعی (Artificial Intelligence) مشاغل را نابود خواهند کرد اما ما شاهد چنین روندی نیستیم. ما تصویر پیچیده تری را می بینیم که در آن هوش مصنوعی تحول تدریجی در بازار شغل را تقویت می کند؛ تحولی که- با درکی درست- مثبت خواهد بود و افراد هنوز کار خواهند کرد؛ اما با کمک هوش مصنوعی کار آنها موثرتر و کارآتر خواهد بود.

 

تصور کنید که هوش مصنوعی تا چه حد فرآیند طراحی محصول را بهبود می بخشد: یک مهندس متریال یک بخش، ویژگی های مطلوب و محدودیت های مختلف را تعریف و آن را به یک سیستم هوش مصنوعی وارد می کند که تعدادی شبیه سازی ارائه می دهد. مهندسان یا یکی از گزینه های ارائه شده را انتخاب می کنند یا اینکه تغییرات کوچکی در داده های خود انجام داده و از هوش مصنوعی می خواهند تا دوباره تلاش کند.

 

بسیاری از افراد نگران هستند که روبات ها- و دیگر ماشین ها با هوش مصنوعی- به طور تهدیدکننده ای بسیاری از مشاغل را ربوده و در نتیجه آینده ای با بیکاری گسترده و فراگیر در انتظار انسان خواهد بود. اما حتی نگاهی به تاریخ نشان می دهد که ما قبلا نیز در چنین شرایطی بوده ایم.

 

به عنوان یک مثال، به مجموعه عناوینی که تنها از یک روزنامه (نیویورک تایمز) آورده شده است توجه کنید: در سال ۱۹۲۸، نیویورک تایمز مقاله ای با عنوان «رژه ماشین ها، انسان ها را بیکار می کند» منتشر کرد. در سال ۱۹۵۶ این روزنامه اعلام کرد که «کارگران تصور می کنند «انقلاب روبات ها» آنها را از کار بیکار خواهد کرد» و در دسامبر ۲۰۱۷، سرمقاله ای با این عنوان که «آیا روبات ها شغل فرزندان ما را خواهند گرفت؟» منتشر کرد و پاسخ آن یک «احتمالا» توام با اضطراب بود.

 

با این حال ایالات متحده آمریکا در حال نزدیک شدن به اشتغال کامل است. بار دیگر شاهدیم که هشدارهای زیادی در مورد مشاغل از دست رفته شنیده می شود و بار دیگر، دلیلی برای شک و تردید در این هشدارها وجود دارد. ممکن است چالش واقعی به وجود آمده توسط هوش مصنوعی، کمبود مداوم نیروی کار ماهر باشد.

 

قطعا روبات ها از طریق پیشرفت در هوش مصنوعی در حال باهوش تر شدن هستند. آنها بسیاری از وظایف تکراری را به عهده می گیرند که ممکن است برای نیروی کار انسانی خبر خوشایندی نباشد، اما این روند باید در زمینه نوآوری های مداوم تکنولوژیک و پیشرفت جهانی اقتصاد مورد توجه قرار بگیرد که پیشینه ای قدرتمند در ایجاد مشاغل برای انسان ها دارند.

 

در سال ۱۹۵۰، تنها ۵۵ درصد جمعیت در سن اشتغال در آمریکا استخدام شده بودند. تا سال ۲۰۱۵ که بسیاری از تکنولوژی های قاتل مشاغل، از جمله جرثقیل های بارگیری، دستگاه های ATM و جدول داده های کامپیوتر شخصی معرفی شدند، این درصد به ۶۰ درصد افزایش یافت– که افزایش خالصی حدود ۱۰۰ میلیون شغل را نشان می داد. همین اتفاق می تواند درباره ابداعات در زمینه آموزش صادق باشد که به مردم کمک می کند تا خودشان را با شرایط جدید وفق دهند.

 

از لوکس تا ضروری

دو دلیل وجود دارد که اغلب، خودکارسازی (اتوماسیون) به سطح بالاتری از اشتغال می انجامد. اولین دلیل مربوط به تواناسازی مشتریان است. تکنولوژی های جدید آنچه در گذشته لوکس بوده را به نیازهای حال تبدیل می کند و برای پشتیبانی از این ضروریات جدید به نیروی کار احتیاج دارد.

 

به عنوان مثال در سال ۱۹۵۰، تعداد بسیار کمی از افراد می توانستند از عهده سفر هوایی بربیایند اما وقتی قیمت بلیت هواپیما پایین آمد، صنعت توریسم برای مسافت های طولانی شکوفا شد. امروزه، طبق یک گزارش سالانه قریب به ۱۰۰۰ پارک تفریحی بزرگ و شهربازی ها در سراسر جهان توسط حدود یک میلیارد نفر بازدید می شوند و بیش از ۴/ ۲ میلیون شغل تنها در آمریکا و اروپا ایجاد شده است.

 

حال چه این مشاغل ایجاد شده، هنرمندان و مهندسانی باشند که وسایل بازی جدید اختراع می کنند یا بازیگرانی که با بچه ها عکس می گیرند یا مدیران دکه های غذا و یا افرادی که کمپین های بازاریابی ایجاد می کنند، اینها مشاغل بسیار زیادی هستند که در سال ۱۹۵۰ وجود نداشتند.

 

مثال دیگر نزدیک ترین شعبه بانکی شماست. در دهه ۱۹۶۰، اگر نیاز به پول نقد از یک شرکت خدمات مالی داشتید، نزد کارمند بانک می رفتید. در سال ۱۹۶۷، وقتی اولین خودپرداز بانکی (ATM) توسط بانک بارکلیز در لندن نصب شد، مردم تصور می کردند که این اختراع موجب قلع و قمع مشاغل بانکی خواهد شد. لازم به ذکر نیست که آنها اشتباه می کردند. بله، زمانی که کارمندان وقت شان را صرف شمردن اسکناس برای مشتریان می کردند به پایان رسیده است. شمار تحویلداران استخدام شده در هر شعبه بانکی کاهش یافته است. اما تکنولوژی ATM افتتاح شعب را ارزان تر کرده است. تحویلداران نسبت به گذشته، خودشان را در حال حل مشکلات پیچیده تری برای مشتریان یافتند و نسبت به آنچه بانک ها در دهه ۱۹۶۰ می توانستند ارائه دهند، تجربه مشتری به مراتب بهتری ارائه می دادند. در واقع شمار کلی تحویلداران استخدام شده افزایش یافت.

 

البته، یک تحویلدار در دهه ۱۹۶۰ نمی توانست یکی از مشاغل بانکی در دنیای امروز را به سهولت و بدون آموختن مهارت های جدید به دست آورد و این چالشی است که تکنولوژی جدید به ارمغان می آورد. هیچ دشواری در یافتن یک شغل آزاد وجود ندارد اما یافتن افراد برای مشاغلی که وجود دارد، دشوار است. به عنوان مثال، در صنعت تکنولوژی، کمبود نیروی کار در همه جا وجود دارد. طبق برخی تخمین ها، در سال ۲۰۱۷، کمتر از ۵۰ هزار فارغ التحصیل علوم کامپیوتر برای پر کردن ۵۰۰ هزار شغل توسعه دهنده نرم افزار در آمریکا وجود داشت. در مطالعه سال ۲۰۱۷ که توسط Salesforce Research انجام شد، ۵۲ درصد رهبران IT اذعان کرده اند که شکاف های مهارتی یک چالش عمده در سازمان ها بوده است. پاول داترتی و جیمز ویلسون در کتاب جدیدشان «انسان+ماشین: تصور دوباره کار در عصر هوش مصنوعی» می نویسند: «در عصر حاضر با بهبود فرآیند کسب و کار، سیستم های هوش مصنوعی جای ما را نمی گیرند؛ آنها مهارت های ما را تقویت می کنند و برای دستیابی به عملکرد بهتر با ما همکاری می کنند؛ چیزی که قبلا ممکن نبوده است.»

 

دوام مشاغل و ناپدید شدن وظایف

دلیل دومی که مشاغل، حتی در موج فعلی تغییرات تکنولوژی از بین نخواهند رفت، مربوط به ماهیت مشاغل است. فردی که یک شغل واحد دارد وظایف بسیار متفاوتی را انجام می دهد و گرچه برخی از این وظایف در برابر خودکارسازی آسیب پذیر هستند، اما برخی دیگر این گونه نیستند. بنابراین، گرچه دقیق نیست که بگوییم هوش مصنوعی جایگزین بسیاری از مشاغل خواهد شد، اما هوش مصنوعی می تواند بسیاری از وظایفی که مشاغل امروز ما را شکل می دهند، به عهده بگیرد.

 

کارهای فیزیکی قابل پیش بینی برای خودکارسازی بسیار آسان خواهند بود. ماشین ها در کارهایی با حجم بالا و روتین فوق العاده هستند. آنها از قدرت مکانیکی برای جایگزینی نیروی انسانی استفاده می کنند. همچنین آنها جایگزین افراد در وظایف دفتری و خدماتی خواهند شد که مدام نیاز به تکرار دارند.

 

اما آنها در وظایف انتزاعی مانند حل مسائل پیچیده و حتی بدتر در تعاملاتی که نیاز به همدلی و حس مشترک دارد، بسیار ضعیف خواهند ماند. همچنین آنها به آسانی محیط های جدید که در آن داده های اندکی در دسترس است را مدیریت نخواهند کرد.

 

یادگیری ماشینی بستگی به داشتن تاریخچه ای در دسترس و مملو از داده دارد که از طریق آن سیستم کامپیوتری می تواند نتیجه گیری کند. بنابراین محول کردن مدیریت افراد، حل مشکلات غیرساختاری و نوآوری به یک روبات- مهم نیست تا چه اندازه خوب برنامه ریزی شده باشد- تقریبا غیرممکن خواهد بود. حتی اگر وظایف قدیمی ناپدید شوند، وظایف جدید ظهور خواهند کرد. مشاغل آینده حول این وظایف ایجاد خواهند شد. شرکت ها نیاز به کمک به کارمندانشان برای بهبود مهارت شان و دستیابی به مهارت های جدید ضروری خواهند داشت.

 

نقل قولی منتسب به آلوین تافلر۱ است که می گوید «بیسوادان قرن ۲۱ کسانی نیستند که نمی توانند بنویسند و بخوانند. بلکه کسانی هستند که نمی توانند بیاموزند، آموخته های کهنه خود را دور بریزند و دوباره یاد بگیرند.»

 

طبق برخی تخمین ها، امروزه ۶۵ درصد کودکان در مدارس در نهایت کارهایی را انجام خواهند داد که هنوز وجود ندارند. آنها نیاز به بازآموزی مداوم خواهند داشت. کارمندان نیز به همین شکل خواهند بود.

 

ارزیابی دوباره در مشاغل شرکت ها

اگر رهبر یک کسب و کار هستید، هنوز باید چالش اتوماسیون را حل کنید؛ اما از روشی که احتمالا انتظار آن را ندارید. وقتی رقبا توانمندی های جدیدی برای رفع نیازهای جدید مشتریان اضافه می کنند، شما باید یا با همان نرخ مشابه حرکت کنید یا از آنها پیشی بگیرید. بنابراین نیاز خواهید داشت تا در مورد مشاغلی که دارید، وظایفی که این مشاغل را شکل می دهند، مهارت هایی که کارمندان شما نیاز خواهند داشت و آموزشی که به آنها ارائه می دهید، خلاقانه تر فکر کنید.

 

هم اکنون با در نظر گرفتن مشاغل در سازمان تان شروع کنید. با تفکیک آنها به وظایف جدا از هم شروع کنید. سپس تعیین کنید که چه وظایفی برای انسان ها ایده آل هستند و کدام یک برای ماشین ها مناسبند. هر کدام از این مشاغل کنونی در شرکت شما می توانند به این روش دوباره ارزیابی شوند.

 

به عنوان مثال، شما به رانندگان کامیونی نیاز نخواهید داشت تا صرفا یک وسیله نقلیه را از یک نقطه به نقطه دیگر هدایت کنند. اما در جهانی که شرکت ها به طور فزاینده بر مبنای کیفیت تجربه ای که برای مشتری ایجاد می کنند قضاوت می شوند، شما به کارمندانی نیاز خواهید داشت که بتوانند مهارت های یک ارگان خدمات به مشتری، بازاریاب، و فروشنده را ترکیب کند تا در آن کامیون ها بنشینند و وقتی ارسال ها را انجام می دهند با مشتریان تعامل داشته باشند.

 

برخی از آگاه ترین شرکت ها، دولت ها و اتحادیه های کار فقط بر ارائه مقدار بیشتری از آموزش تاکید نمی کنند؛ بلکه هدفشان افزایش کارآیی آن نیز هست. کنگره اتحادیه معاملات (Trades Union Congress) که یک سندیکای مرکزی در انگلستان است ابتکاری به نام Unionlearn بر مبنای یک مدل آبشاری۲ دارد و بیش از ۳۰ هزار «نماینده یادگیری اتحادیه» را آموزش داده است که آنها نیز در عوض به بیش از ۲۲۰ هزار نماینده دیگر مشاوره می دهند.

 

در شرکت Salesforce (یک شرکت رایانش ابری در کالیفرنیا) نیز نیاز به انجام این کار را احساس می کنیم؛ ما یک پلت فرم رایگان و به شکل بازی به نام Trailhead ایجاد کردیم که به همه افراد اجازه می دهد تا رویکردهای سیلزفورس را همراه با مهارت های وسیع تر کسب و کار یاد بگیرند. ما آن را برای مشتریان مان باز کردیم تا مسیر های یادگیری هدایت شده خودشان را برای کارمندان شان ایجاد کنند.

 

همه این برنامه ها بر تکنولوژی جدید متکی هستند تا فرآیند یادگیری را بهبود بخشیده یا سرعت ببخشند. ابزارهای جدید به سرعت در حال ظهور هستند که بر مبنای بیولوژی عصبی، پارادایم های محاسباتی جدید و یادگیری ماشینی قرار دارند؛ این ابزارها قادر به تسریع و بهبود توانایی افراد برای یادگیری هستند. در بسیاری از موارد، تکنولوژی های مشابه که به نظر می رسد در حال حذف مشاغل هستند، ابزارهای ایجاد مهارت های جدید خواهند بود که افراد را شاغل نگه خواهند داشت.

 

امروزه بازآموزی افراد برای یک محیط جدید نسبت به آنچه باید باشد، دشوارتر شده است. به عنوان یک جامعه، اگر ما شروع به تسهیل آموزش و بازآموزی مهارت ها نکنیم، آنگاه شکاف بین افراد غنی و فقیر را گسترش می دهیم و بی ثباتی اقتصادی و سیاسی را در سراسر جهان افزایش خواهیم داد. من نمی توانم ادعا کنم که آموزش فی نفسه مشکلات اقتصادی ما را حل خواهد کرد؛ اما افزایش کارآیی آموزش یک پیش نیاز برای انجام چنین کاری است.

 

افرادی که هشدار می دهند روبات ها در حال مسلط شدن بر ما هستند، از تهدید اشتباهی می ترسند. ایجاد فرهنگی که در آن یادگیری مداوم اصل اول است به ما می آموزد که چگونه از اقتصاد امروز به یک اقتصاد جدید حرکت خواهیم کرد؛ اقتصادی که در آن به اکثر افراد فرصتی برای پیشرفت داده می شود.

 

بسیار مهم است که بدانیم مسوولیت ارائه این آموزش تنها بر دوش دولت ها نیست. در یک محیط به سرعت در حال تغییر که یادگیری مداوم بسیار مهم و تعیین کننده است، کسب و کارها نقشی کلیدی ایفا خواهند کرد. اما آیا شرکت شما آماده چنین چیزی هست؟